Aug 15

Aug 15 Luca Pastor naar Panola College in Carthage Texas

Hoi Luca, wat leuk dat je een paar vragen wilt beantwoorden. Het is zaterdag 13 augustus 2022 en je staat op Schiphol. Je hebt een vliegreis van ruim 10 uur en daarna een autorit van 3 uur voor de boeg naar Carthage in Texas. Je appte mij dat ‘we’ net door de douane zijn en even de tijd hebt om mij te woord te staan.

Wie zijn ‘we’, wie reist er met je mee?

Ik reis samen met Raphaël Smeenk, Naut Kragt (twee teamgenoten bij L&D), en Raydley Legito (Neptunus). We gaan allemaal naar Panola College. Koen van het Klooster (Pioniers) komt ook nog, maar wat later. Ik speel al jaren tegen deze jongens in de competitie en als teamgenoten in Nederlandse teams op internationale toernooien.

Gisteren was je nog heel druk met inpakken en de laatste voorbereidingen. Hoe gaat het met de zenuwen, heb je een beetje kunnen slapen?

Jawel, ik heb best wel geslapen, er is wel excitement maar ik heb er vooral heel erg veel zin in en dat overheerst. Dus een korte nachtrust zit mij nu niet in de weg.

Je gaat naar Panola College in Carthega, Texas. Kun je ons vertellen hoe dit proces in zijn werk is gegaan?

Het traject begon toen ik naar het CTO (Centrum voor Topsport en Onderwijs) ging. Daar word je voorbereid om de stap naar college te kunnen nemen, uit huis te wonen en het maximale uit jezelf te halen. Daarnaast wordt ook aan de mentale aspecten gewerkt.

Samen met de trainers start je dan een recrutmentstraject. Dat traject begon in november 2021 en tot 5 weken geleden had ik nog geen aantrekkelijk aanbod maar daarna ging het ineens heel snel.

Het is geen makkelijk weg geweest. Ik was al vroeg in het seizoen begonnen met het zoeken naar een plek bij een college en was één van de laatste die een plek vond. Eigenlijk is het financiële plaatje de voornaamste reden dat het moeizaam ging. Studeren bij een college in de USA kost heel veel geld, dat lang niet iedereen heeft. Veel scholen, meer dan 30, waren geïnteresseerd en daarvan waren er minimaal 20 die meer dan 15000 dollar per jaar kosten. Dus als je genoeg geld hebt dan zal je daar minder problemen mee hebben en vind je sneller een college. Bij Panola College heb ik een beurs gekregen waardoor de kosten veel lager zijn.

Voordat je de interesse van een college krijgt, moet je je in de kijker spelen. Het scheelt hierbij ook enorm welke positie je speelt. Ik ben catcher en je moet het treffen dat een college juist die positie zoekt voor zijn team.

Ik heb telkens filmpjes online gezet van de trainingen en wedstrijden die ik in die periode had. Als colleges dan interesse hadden, werd ik via social media benaderd. Het grootste gedeelte van alle contacten gebeurt online. Je kunt natuurlijk ook naar Amerika gaan en daar aan wedstrijden en try-outs mee te doen om daar te laten zien wat je kunt. Dat kost ook weer veel geld. Ik heb daar uiteindelijk niet voor gekozen. Met het posten van filmpjes via social media vind ik dat je een groter bereik hebt en mijn coaches vanuit het CTO hebben me hierin ondersteund.

Ook heb ik vanaf december gemaild naar verschillende colleges om mezelf te laten zien met als doel dat zij geïnteresseerd zouden raken. In eerste instantie liet de coach van Panola college mij weten dat hij wel geïnteresseerd was maar helaas geen catcher nodig had. Hij gaf aan dat als hij toch nog een catcher nodig zou hebben hij wederom contact met mij op zou nemen en dat gebeurde 6 weken geleden! Ik kreeg een berichtje via Twitter dat één van de catchers was vertrokken en of ik alsnog beschikbaar was. Alle contacten zijn online geweest, ik hoefde niet naar Texas toe.

Je zegt ik heb zelf scholen benaderd, hoe is je keuze tot stand gekomen en wat vind je belangrijk om in die keuze mee te nemen?

Ik heb gekeken op welk niveau de teams speelden en heb daarvoor bepaalde competities gevolgd zoals NJCAA, NCAA en NAIA. Natuurlijk heb ik vervolgens ook gekeken naar welke studies de colleges aanbieden. Je besteedt daar toch tijdens de jaren veel tijd aan en dan kan het beter iets zijn wat je leuk vindt en waar je wat aan hebt. Daarnaast vind ik het belangrijk dat je het hele jaar door kan spelen en dat je niet de hele winter in een zaal zit door slecht weer. Dus mijn voorkeuren lagen bij Florida of Texas zodat je het hele jaar door buiten kan trainen en spelen.

Weet je al waar/hoe je gaat wonen?

Ik ga op de campus wonen. School heeft appartementen waar alle honkballers verblijven. Je zit met 4 teamgenoten in een appartement van 2 kamers voor 2 personen een woonkamer en per kamer een badkamer. Ik weet niet met wie ik op de kamer kom, die indeling wordt door de coaches zelf gemaakt. Het is een 2-jarige opleiding en en daarna zou je nog in kunnen stromen in het derde jaar van een 4-jarige college.

Hoe lang blijf je weg en ben je al eens eerder lang van huis geweest ?

Het seizoen wordt in tweeën gesplitst in ‘Fall’ & ‘Spring’. Van nu tot december (Fall) is de voorbereiding en zijn er trainingen en oefenwedstrijden. Dan kom ik in december terug om de feestdagen met mijn familie door te brengen. Midden januari (Spring) ga ik dan weer terug en volgen er naast trainingen ook wedstrijden voor de competitie. Deze periode duurt tot eind mei en dan volgt een hele lange zomervakantie.

Het CTO programma dat ik heb gevolgd vereist dat je uit huis woont. Ik heb 3 jaar uit huis gewoond in Amsterdam West maar omdat ik uit Amsterdam Zuidoost kom kon ik de weekenden makkelijk naar huis en ik zag mijn ouders natuurlijk ook vaak bij de wedstrijden. Ik ben dus nooit lang van huis geweest.

Ik heb geen idee hoe ik dit allemaal ga ervaren. Ik zal mijn familie ongetwijfeld missen maar in hoeverre ik heimwee ga krijgen…ik heb geen idee.

Je zegt dat je een lange zomervakantie hebt. Dat betekent dat je een deel van de Nederlandse competitie weer beschikbaar bent om te spelen toch? Waar zie je jezelf dan het liefste spelen?

Ja de zomervakanties in Amerika zijn vrij lang. Ik kom natuurlijk pas terug als de competitie in Nederland al lang begonnen is. Het allerliefste zou ik weer bij Pirates spelen maar of er plek is, weet je nooit. Eerst maar september afwachten tot het team is geformeerd en dan zien we wel verder.

Voor de mensen die jou niet kennen, kun je iets over jezelf vertellen en hoe ben je ooit begonnen met honkbal?

Ik ben 19 jaar en speel nu 11 jaar honkbal. Nadat ik mijn zwemdiploma had behaald mocht ik een andere sport kiezen van mijn ouders. Mijn vader heeft de opleiding gymdocent gedaan en daarom hebben we in de schuur attributen van bijna alle sporten. Samen met mijn vader heb ik alles uitgeprobeerd. Mijn vader was een goede schaatser en ik heb eerst ook geschaatst tot ongeveer 12 jaar, en was er best wel goed in.

Ik ben geen voetballiefhebber maar toen ik eenmaal een knuppel in mijn handen kreeg vond ik het helemaal geweldig, en sindsdien honkbal ik. Met schaatsen ben ik gestopt omdat ik helemaal opging in het honkbal. Ik heb dus wel het sportieve van huis uit maar niet het honkbal.

Mijn broertje, Thibaud, (dat is een Franse naam, mijn moeder komt namelijk uit Frankrijk) is door mij ook gaan honkballen en speelt nu in tweede team bij Pirates in de overgangsklasse.

Wat is jouw ultieme droom op honkbalgebied?

Iedereen die honkbalt heeft een droom en dat is spelen voor een professionele organisatie en in de Major League en dat is zeker de droom die ik voor ogen heb!

En heb je jezelf dan ook een doel gesteld wanneer je daar wilt staan en is er een organisatie waar je voorkeur naar uit zou gaan?

Nee ik heb mijzelf niet echt een doel gesteld wanneer ik er wil staan, ik wil er terecht komen en wanneer maakt mij niet uit. Het liefst natuurlijk zo snel mogelijk maar zeker als ik eind 20 ben. Eigenlijk heb ik geen specifieke voorkeur voor een organisatie.

Voor de spelers die ook Amerikaanse ambities hebben, kun je kort jouw ontwikkelingstraject schetsen?

Dat zijn heel wat stapjes geweest. Ik ben op jonge leeftijd begonnen bij OVVO, ik was toen 8 jaar en speelde toen al vrij snel met de aspiranten mee. Op mijn 12de ben ik naar Pirates gegaan omdat het niveau daar beter was en ik daar nog met leeftijdsgenoten landelijk met de pupillen mee kon spelen. Die zomer heeft mijn moeder in Toulouse (daar komt zij ook vandaan) contact opgenomen met de coach van de honkbal vereniging aldaar om te kijken of ik mee kon trainen tijdens onze vakantie. Toen ging het erg snel. Ik kwam eerst met mijn Franse nationaliteit in de voorselectie van het U12 Franse nationale team. Via video’s hebben de coaches een aantal wedstrijden kunnen bekijken en zo ben ik uiteindelijk in de selectie van het U12 team van Frankrijk terecht gekomen. Met dat team heb ik een EK in Polen en een WK in Taiwan gespeeld en daar waren mijn ouders en broertje ook bij.

Door de ervaring van het spelen op die toernooien en het internationale niveau was ik erg gegroeid. Hierna kwam ik in beeld bij de Amsterdam Diamonds Baseball Academy. Door de Academy ben ik weer verder doorgegroeid en heb 2 jaar lang in het Nederlands team U15 gespeeld. Met dit team hebben we een EK in Oostenrijk en WK in Panama gespeeld.

Ook door die toernooien was ik weer gegroeid en daardoor kwam ik in aanmerking voor het CTO (nu TalentTeam NL), dat is de nationale Baseball Academy. Ik heb 4 jaar op het CTO gezeten, 1 jaar parttime vanuit huis en drie jaar intern in de flat bij Topsport Amsterdam. Dat hield in 9x per week trainen en daar omheen school en huiswerk en daarbij kreeg je dan ook begeleiding door Topsport Amsterdam. Ik zat op het VWO, de eerste drie jaar op het Sint Nicolaas Lyceum en vanaf het moment dat ik intern kwam bij het CTO ben ik verder gegaan bij het Calandlyceum. Daar ben ik geslaagd voor mijn eindexamen.

Ik heb ook gespeeld in de U18 selectie, en vorig jaar hebben we in Italië op het EK een gouden medaille gewonnen. Na twee jaar te hebben gespeeld in het 2de van Pirates, waarmee we vorig jaar landskampioen werden in de overgangsklasse, ben ik dit jaar door Ronald Jaarsma bij het team van L&D gevraagd. Dat heeft me dit seizoen behoorlijk wat speeltijd opgeleverd in de Nederlandse Hoofdklasse.

En nu gaat L&D de Wild Card wedstrijden en de Play-offs spelen, en daar kun je niet bij zijn, hoe is dat voor je?

Het is heel erg jammer dat, waar je het hele jaar voor strijdt en speelt, ik er nu niet bij kan zijn, dat is best balen. Maar ik ben heel erg blij dat ik de kans krijg in Amerika en ga m’n uiterste best doen om me daar verder te ontwikkelen. Ik wens mijn team heel veel succes in de play-offs en zal ze volgen in de race voor de Holland Series!

En als laatste, wat kun je andere ambitieuze jeugdspelers meegeven?

Allereerst wil ik meegeven; waar een wil is, is een weg en het allerbelangrijkste is dat je plezier moet hebben in wat je doet en dan maakt het niet uit op welk niveau je speelt. En als derde; hard werken wordt beloond. Dat zie je nog niet zo als je jonger bent maar op latere leeftijd wordt dat steeds duidelijker.

Luca dank je wel voor dit interview. Je staat nu op het punt om te vertrekken naar je avontuur in de USA. Namens de redactie en de fans wens ik je veel succes en het allerbelangrijkste...heb heel veel plezier.