Nauwelijks bekomen van de London Series, waarbij mijn vierkante ogen werden getrakteerd op schitterende acties, heel veel slagwerk, maar ook knullige acties en kreeg bij sommige relievers de indruk dat ze te lang in de pub zijn blijven hangen.
We moesten weer de draad oppakken van de vaderlandse competitie en Amersfoort was onze reisbestemming met de gedachte dat eerste serie tegen de keistadbewoners moeilijk was en we twee nederlagen op onze conto konden bijschrijven.
We zetten echter gelijk de toon. Een tweehonkslag van Sharlon legde de basis.
Gilmer en Dentzel bombardeerde het binnenveld met harde klappen, die de grootste moeite had om deze te verwerken en met 2 veldfouten konden we een 2-0 score laten noteren. Quick kwam echter weer even terug met één run, door een geraakt werper en een tweehonkslag. Verder liet Nick het met zijn veld niet komen. In de 2e inning kwamen we via honkslagen weer in scoringspositie, doch konden de score niet uitbreiden, terwijl in de gelijkmakende we de jongens van de Lange Jan kansloos lieten. De 3e inning legden we de Amersfoortse aanhang het zwijgen op. Met honkslagen voor Gilmer, Dentzel en Kenny wist Viktor keurig de bal door het kort spelende binnenveld van Quick te slaan en de 4-1 was een feit. Op een velderskeus (een slecht uitgevoerd dubbelspel) van Niels wisten Kenny en Viktor de stand wederom uit te breiden. De genadeklap kwam van Max, die de bal tussen de bomen achter hek deed verdwijnen de 11-2 was een feit en leken we af te stevenen op een 7 innings potje, want in de vijfde wisten we nog 3 punten toe te voegen. Rashid opende met een tweepitter, gevolgd door een tweehonkslag van Max en Sharlon, die met een honkslag aan de basis stonden van deze 3 runs. Nick het even moeilijk in gelijk 5, maar liet Quick niet verder komen dan 2 runs. In de 6e en de 8e wist Quick nog één keer te scoren terwijl onze kanonnen het zwijgen was opgelegd. Maickel kreeg in de 7e en 8e de leiding over de defensie en was uiteindelijk Jahn, die de deur definitief op slot gooide en wij later huiswaarts konden keer i.p.v. de geopperde 7 innings.
Zaterdag was uw reporter bij Neptunus – Hoofddorp, alwaar hij was uitgenodigd om na afloop een borrel te drinken met Henri van Heijningen om het heugelijke feit te vieren, dat zijn 750ste wedstrijd heeft gedaan op het hoogste niveau. Ingewijden weten dat uw reporter snel te porren is voor een feestje. Dus moest ik de wedstrijd in Amsterdam volgen via play-by-play en was er regelmatig app-verkeer met zijn kompaan. De wedstrijd in Rotterdam gaf enige hoop voor de Amsterdammers daar Hoofddorp al snel op een 3-0 voorsprong kwam, maar de berichten uit Amsterdam klonken ook niet gunstig. Neptunus wist uiteindelijk met enige moeite de wedstrijd naar zich toe te trekken en moesten we nog even met de IPhone in de hand afwachten wat er in Amsterdam ging gebeuren. Een narrow escape zorgde ervoor dat we de twee punten in huis konden houden, maar de hoop op de eerste plaats was inmiddels al vervlogen.
Zondag werden we getrakteerd op een lekker zonnetje, hoewel de verwachtingen anders waren. L & D was niet te temmen door de mannen uit Amersfoort. Drie honkslagen, waaronder een tweehonkslag van Sharlon, Gilmer kwam een honkslag te korten, anders was een cycle een feit en Dentzel deed met een homerun en een driehonkslag ook nog een duit in het zakje, daarbij wisten hun teamgenoten ook de knuppel van hun schouder te krijgen en werd binnen zeven innings de 11-0 stand bereikt, waarbij Jim slechts twee honkslagen toestond aan de aanval van Quick, terwijl Mike de laatste drie slagmensen wist te elimineren. Waarschijnlijk zorgde het vermaak tussen de Amersfoortse en Amsterdamse aanhang tot meer vermaak dan de eenzijdige wedstrijd.
Het WPT staat voor de deur en over 3 weken de laatste ronde in de regulaire competitie moet worden verspeeld tegen Hoofddorp om ons op te gaan maken voor de play-offs.
Uw reporter
